از مختار به سیف‌الدینی! سالار به گوشم.
در روزگاری که جنگ، دیگر نه با خمپاره که با خبر آغاز می‌شود، گاهی یک شنیده‌شده می‌تواند بمب صوتی شود در گوش افکار عمومی. اخیرا گزارش تلویزیونی منتشرشده که به نقل از برخی ساکنان گیلان و اردبیل ادعا دارد که هنگام حملات اسراییل، صداهایی شبیه پهپاد یا جت از سمت جمهوری آذربایجان شنیده‌اند. نه داده‌ای رسمی، نه سندی نظامی، نه حتی تأیید تلویحی از سوی مقامات مسئول. تنها روایت‌هایی مبهم، شفاهی و فاقد اعتبار.
همین روایت مبهم و غیرمستند، حالا به دست راویان مغرض رسانه‌ای همچون سالار سیف‌الدینی و احسان موحدیان افتاده و در قالب شوی تلویزیونی مختار نورعلی‌زاده از گوی‌تپه بازتولید شده گویی اینان قرار است جای رادار، پدافند و سامانه‌های اس-۳۰۰ را بگیرند! مگر مملکت مراجع نظامی و اطلاعاتی ندارد که باند آذری‌ها گؤی‌تپه‌لی مختار را مرجع اطلاعات نظامی معرفی می‌کند؟ جایگزینی روایت‌های خیابانی به‌جای گزارش‌های امنیتی تنها به مشروعیت‌زدایی از نهادهای رسمی می‌انجامد. اتفاقا این مصاحبه مضحک نشانگر دروغ بودن این ادعا و دست‌خالی بودن مدعیان آن است وگرنه اصولا باید از منابع اطلاعاتی و نظامی مملکت استعلام می‌کردند نه از یک بنده خدای غیر متخصص. اینها از سفر اخیر پزشکیان به جمهوری آذربایجان و روابط گرم و صمیمی ایران با کشورهای همسایه وحشت دارند. سیاستهای متعادل و هوشمندانه دولت دکتر پزشکیان را بر نمی تابند. احسان موحدیان دارد سکته می‌کند. اینها ایران را تنها و منزوی شده می‌خواهند. جریان‌های روایت‌ساز داخلی با بهره‌گیری از ابزار رسانه، سعی در انحراف افکار عمومی و گشودن جبهه‌های جدید در جنگ روانی دارند. این رویکردها، خواه آگاهانه، خواه از سر جهل سیاسی، در نهایت در راستای افزایش بی‌اعتمادی نسبت به سیاست منطقه‌ای ایران عمل می‌کنند. نباید فراموش کرد هفته‌ای پیش از حمله اسرائیل، جریاناتی چون جبهه پایداری تلاش داشتند با هیاهو پیرامون مناسک حج، روابط ایران و عربستان را برهم زنند. اکنون نیز همان چهره‌ها یا هم‌پیمانان رسانه‌ای‌شان از قاسمیان تا سالار سیف‌الدینی از طیف مصاف و ایرانشهری‌های تندرودر تلاشی هماهنگ، ایران را به سمت نزاع همزمان با چند همسایه سوق می‌دهند. این جریان، یک پروژه است، پروژه‌ی خنثی‌سازی دیپلماسی منطقه‌ای و نفرت‌پراکنی. جالب آن‌که در میان این فرافکنی‌ها، حتی یک توییت یا موضع از سالار سیف‌الدینی در محکومیت حمله اسرائیل به ایران دیده نمی‌شود. نه دفاعی از کشور، نه اعتراضی به حمایت پهلوی و رجوی از تل‌آویو. اینها در محکوم کردن آرایش نظامی گروه‌های مسلح تروریستی کومله و پژاک لکنت دارند. این سکوت انتخابی، چیزی جز هم‌صدایی با سناریوی دشمن نیست. آن‌هم در پوشش تحلیل‌گر و راوی واقعیت. گاهی، نفوذی‌ها در لباس روایت‌گر، آدرس اشتباه می‌دهند، دست دشمن را می‌پوشانند، و مرزهای جبهه را گم می‌کنند. ما شما را خوب می‌شناسیم و حواسمان به شما هست.
