صادرات یکی از مولفه های اصلی و مهم اقتصاد هر کشور است، این معیار نمایان کننده قدرت، وضعیت ‌و توان اقتصادی هر کشور است.

صادرات هر کشوری تحت تاثیر رشد اقتصادی، نرخ ارز، انرژی، تولید ناخالص ملی(GNP)، تولید ناخالص داخلی(GDP)، تورم، هزینه های تولید و دیپلماسی اقتصادی است و همچنین صادرات بر معیشت مردم، نرخ بیکاری، کاهش تورم، افزایش تولید تاثیر گذاشته و در کل عامل مهمی در امنیت ملی هر کشور مستقلی است.

روز ملی صادرات در تقویم ایرانی ۲۹ مهر ماه است، این روز با هدف ترویج فرهنگ صادرات، تقدیر از فعالان اقتصادی و بررسی راهکارهایی برای رسیدن به جهش صادرات نام‌گذاری شده است.

وضعیت اقتصادی نابسامان مردم یکی از مشکلات اساسی کشور ماست که در سال های گذشته و به ویژه بعد از تحریم های ظالمانه آمریکا و کشورهای غربی، این وضعیت را به بحران تبدیل کرده است.

رهبر معظم انقلاب همواره در دو دهه گذشته بر حل مشکلات اقتصادی و تاثیر آن بر شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه تاکید دارند، نامگذاری شعار های سال با مضمون اقتصادی گواهی بر این امر است.

همچنین دولت‌های مختلف با اتخاذ سیاست‌های انقباضی و انبساطی درصدد حل مشکلات اقتصادی و رفع موانع تولید، رشد اقتصادی و افزایش صادرات بوده‌اند ولی دولت‌ها اغلب در شکستن بت گرانی و کشیدن افسار گسیخته تورم و رکود تاحدودی ناموفق بوده‌اند.

مسعود پزشکیان نهمین رییس جمهور ایران در گفت‌وگوها، مناظره های انتخاباتی و سخنرانی‌های بعد از پیروزی در انتخابات عقاید و باورهایی در جهت حل مشکلات اقتصادی، رشد اقتصادی، پیوستن به FATF، لغو تحریم های ظالمانه و حمایت از بخش خصوصی را مطرح کرده که باید ببینیم به چند درصد از شعارهای انتخاباتی خود جامه عمل می‌پوشاند.

صادرات در ایران متکی به نفت، گاز و مواد پالایشگاهی است و صادرات غیر نفتی از جمله سنگ آهن، خاک سرخ، سنگ مس، سنگ مرمر، سنگ روی، سنگ گچ، کرومیت، نمک طعام، سرامیک، شن و ماسه، سیمان، استرانسیوم و آجرهای تزئینی نیز در توازن این سهم ایفای نقش می‌کنند، در این راستا از ابتدای سال جاری از آذربایجان‌شرقی محصولاتی همچون چدن، آهن، محصولات پتروشیمی، شیشه، شکلات، میوه و تره‌بار به ارزش ۷۸۳ میلیون دلار به کشورهای همسایه و اوراسیا صادر شده است.

آذربایجان ‌شرقی با توجه به موقعیت جغرافیایی، هممرزی با سه کشور آذربایجان، ارمنستان و جمهوری خودمختار نخجوان، دروازه ورودی به اوراسیا، داشتن منابع طبیعی غنی، نیروی انسانی خبره و سهم بیش از ۹۰ درصدی بخش خصوصی در فعالیت اقتصادی، دارای مزیت و ظرفیت عظیم صادراتی است که در سال های اخیر این ظرفیت و پتانسیل مغفول مانده است.